Niebieski smok

Niebieski smok, Glaucus atlanticus – gatunek jadowitego morskiego ślimaka tyłoskrzelnego, występującego w wodach umiarkowanych i tropikalnych. Gatunek ten można spotkać w wodach pelagialnych u wybrzeży europejskich, RPA, oraz na wschodnich wodach oblewających Mozambik i Australię. Jego charakterystyczną cechą jest pływanie "głową w dół", przy wykorzystaniu gazu w swoim żołądku. Niebieski smok osiąga długość 3 cm. Jego ciało jest spłaszczone i zwężające się ku tyłowi. Posiada także sześć kończyn (pierwsza para jest szczególnie duża), które rozgałęziają się promieniście, tworząc tzw. ceratę. G. atlanticus jest barwy srebrzysto-szarej, przechodzącej w srebrzysto-błękitną, po stronie grzbietowej i granatowo-niebieskiej od spodniej. Na głowie posiada ciemnoniebieskie paski. Otwór gębowy smoka wyposażony jest w tarkę z ząbkowanymi zębami. G. atlanticus jest organizmem drapieżnym, żerującym na organizmach większych od siebie i jadowitych (Żeglarz portugalski). Jad żeglarza portugalskiego nie jest trujący dla błękitnego smoka, który gromadzi go na końcach wypustków swoich odnóży. Dzięki temu zyskuje śmiertelnie niebezpieczną broń przeciwko swoim ofiarom. W skład pożywienia zaliczają się ponadto: Żeglarz wiatrowy (Velella velella), meduzy z gatunku Błękitny przycisk (Porpita porpita) oraz Tratewnik jantina. Sporadycznie, wśród tego gatunku dochodzi do także aktów kanibalizmu. Przedstawiciele G. atlanticus są obojnakami. Kopulują ze sobą poprzez połączenie się stronami brzusznymi. Po zapłodnieniu, osobniki które uczestniczyły w kopulacji wytwarzają sznury z jajami.